روزگار تو بغیر از درد غربت نیست که           روزگار من بغیر از آه حسرت نیست که

از تو گفتن کار اشک چشم باشد بهتر است           گریه وقتی هست دیگرجای صحبت نیست که

راه را بـستـند دیگر زائرت کـمتر شده           شأن تو آقای من این صحن خلوت نیست که

کاش اسمم بود جـزو کارگـرهای حـرم           کاش می مُردم برای تو لیاقت نیست که

دیر هم اینجـا بیایـم زود راهـم مـیـدهی           برسر خوان کریمان حرف نوبت نیست که

هم نجف هم کاظمین و کربلا رفتم ولی           تا نرفـتم سامرا کامل زیـارت نیست که

سامرا حتی اگر ویرانه باشد جنت است           زرق و برق ظاهری معیار جنّت نیست که

گنبد و گلدسته هایت کو؟به حالم رحم کن           آه در قلب شکسته صبر و طاقت نیست که

با دلم هرجای صحن تو بخواهم میروم           در مسیر عاشقی بُعـد مسافت نیست که